Verslag schaatstocht op de Weissensee

Door: Jolanda Voskamp

Ja, hardlopen is een prima gezellige sport maar ook de schaatsers staan bekend als een gezellig volkje. Wij hebben dit aan den lijve ondervonden tijdens de alternatieve elfstedentocht 2005 in Weissensee; Oostenrijk.

In het voorjaar van 2004 besloten we, Jacqueline Keyzer, Yvonne ten Have, Ineke v.d. Wijden en Jolanda Voskamp, een gezellig schaatsclubje op te richten, zodat we ons fysiek en mentaal konden voorbereiden op de tocht der tochten, namelijk de 200 km in WEISSENSEE.

Peter ten Have vond het een geweldig idee en sloot zich bij ons aan en regelde sponsorkleding van de Decorum kwekersgroep.

Vanaf dat moment zij we ons serieus gaan voorbereiden op onze uitdaging. Jolanda had 20 jaar geleden in Friesland al 2 x 200 km gereden dus die wist ook wel een beetje wat ons te wachten stond. Ook de oom van Peet, Theo ten Have gaf ons nuttige tips over de tocht. We hebben erg getwijfeld over het wel of niet aanschaffen van kluners; dit zijn schaatsen die op natuurijs makkelijker over de scheuren gaan. Want zo min mogelijk vallen is toch zeker de grote uitdaging bij een tocht als deze. Via internet www.free-skate.nl hebben we uiteindelijk de kluners alvast kunnen huren, dus dat probleem was opgelost. De hotels werden geboekt en alles was er klaar voor om een strak trainings- en voedingsschema in gang te zetten.

Vol goede moed zijn we dan ook gaan hardlopen, fietsen, spinnen en natuurlijk schaatsen.

In januari bleek iedereen in topvorm te zijn en was alle kleding aangeschaft.

Zondag 30 januari vertrokken we dus naar het zonnige Weissensee. Zondag en maandag was het inderdaad schitterend weer. De baan verkennen en onze kluners uitproberen stond voor maandag op het programma. Jacqueline was maandag al 'n keer hard gevallen en na het eerste biertje viel Jolanda maandag ook al flink hard op haar smoel.

Maar dit mocht de pret allemaal niet drukken. We hadden er zin in, dus nog één nachtje slapen en dan zou het gaan gebeuren. 's Morgens om 5 uur eruit en de macaroni opwarmen; beschermende kleding en schaatsen met verwarmingselementen aan en naar de start.

Het weer zag er nog steeds perfect uit. Na het startschot begon het gelijk al een beetje te sneeuwen. Na een kwartier in het donker gereden te hebben, werd het licht en konden we weer zien waar we reden. Peet en ook Tom (de man van Ineke waren als eerste weg). Jolanda begon wat rustiger en Ineke, Jacqueline en Yvonne reden in eerste instantie met z'n drieën.

Dat ging zo de eerste twee ronden wel aardig. Daarna begon de lichte sneeuwval langzaam om te slaan in een sneeuwstorm. Jacqueline was inmiddels bij een groep mannen “de Westlandse schaatsers” aangesloten en nam daardoor afstand van Yvonne en Ineke.

Jolanda kon een redelijk vlak schema bleven rijden en reed in de vijfde ronde weer samen met Peter ten Have. Tom (onze ongetrainde schaatsers) zat er na 5 ronden flink doorheen. Na een flinke massage is hij nog begonnen aan de zesde ronde, maar na 6,5 uur heeft hij de strijd moeten staken. Peter was gevallen en had last van kramp en een wond aan zijn voeten. Hij kon het net niet redden in de groep van Jolanda, die nog steeds op een uur per rondje zat. En ja hoor, na 8 uur schaatsen zonder te vallen kwam Jolanda als eerste binnen in 8.04 uur. Ze moest echt wel even een traantje wegpinken; het was waanzinnig zwaar geweest en toch zo goed gereden; derde Nederlandse dame van die dag en 56 min achter de winner. Keurig gedaan. Op 8.31 uur kwam Peter ten Have binnen; ook hij was zeer tevreden maar de snelle start had hem toch te veel kracht gekost. Jacqueline hield zich staande tussen de “Westlandse schaatsters” en zette een zeer verdienstelijke 9.35 uur op de klok. Toen was het wachten op onze heldinnen; want het is pas geslaagd als iedereen de eindstreep haalt. Nadat de andere al gedoucht en omgekleed waren kwamen Ineke en Yvonne na 10.58 uur binnen. Waaaaaanzinnnig trots waren wij op hen en op onszelf. Allemaal gehaald in de eerste poging.

Tijdens het blarenbal zijn we nog even helemaal uit ons dak gegaan want ondanks draaiende tornadoachtige stormwinden waren we allemaal zonder kleerscheuren gefinisht.

Groetjes van Ineke, Jacqueline, Yvonne en Jolanda

Klik op de foto om te vergroten.