Verslag Sinterklaasloop 2003

Door: Leo Boekesteijn

‘Zou de goede Sint nog wel komen? En hoe zal hij komen, als hij komt’
Dat is nog eens een loopje om naar uit te kijken. Vol verwachting klopte ons hart, dat kun je wel zeggen ja. Groep 1 en 2 tegelijk van start om 8 uur bij de sporthal. Zoals altijd werden de tassen, jassen en sleutelbak door Petra alvast naar de eindlocatie gebracht. ‘Waar zouden we naar toe gaan?’ had er in de 1e zin ook nog als vraag bij gekund. Speculaties volop altijd, maar na vorig jaar, toen iedereen op zeker wist dat we naar de Dommerick zouden gaan, was het dit jaar opvallend stil………..
Wat een mop was dat vorig jaar: ‘ken je die mop van die loopgroep die naar de Dommerick ging?’ Nee? Nou ze gingen niet! Althans toen niet, dit keer dus wel bleek later.

Met liefst 61 Roadrunners gingen we de pad op en de laan in, rustig lopend richting ’t Woudt. Wat was namelijk het geval: Sint z’n paard was ziek. ’T is ook altijd wat met dat paard zou je haast gaan denken. Ik zou haast gaan denken: heptie eigenlijk wel een paard? In de 10 jaar dat we de goedheiligman langs hebben zien komen was er altijd wel wat, maar nooit een paard….
Maar goed, vorig jaar nog op de brommer, dit jaar kwam die met de trein of liever gezegd kwamen ze met de trein, want Zwarte Piet was er natuurlijk ook weer bij. Vanaf Delft zouden ze met gehuurde fietsen richting De Lier komen. Dan gaan wij ze vast tegemoet lopen had trainer Fred gezegd. We ontmoetten ze net over het bruggetje bij het tunneltje onder de N223. Het was een emotioneel weerzien, het was tenslotte alweer een jaar geleden dat we elkander ontmoet hadden. Natuurlijk waren we maar wat benieuwd wie er dit jaar weer afgezeken zouden gaan worden, vandaar dat we snel richting Noordlierweg gingen, Sint en Piet voorop natuurlijk. Ver kwamen we echter voorlopig nog niet, een wegblokkade versperde ons de doorgang!?! Bleek dat er twee fietsen gestolen waren in Delft op het station. Was dat even wat, na controle door oom agent bleken Sint en Piet inderdaad op gestolen fietsen te rijden…
Piet dacht dat de fietsen gewoon voor hun klaar stonden, maar dat was dus niet het geval. Mee naar het buro dan maar. Dat betekende wel heel snel ‘dag Sinterklaasje’.
Een Sinterklaasavond zonder Sinterklaas, dat zal toch zeker niet gebeuren denk je dan nog.
Enigszins bedremmeld verzamelde de complete loopgroep zich, dit keer dan wel in de Dommerick, in afwachting van wat er nog zou komen. Gelukkig bleek de politie in dit geval ook Sint en Piet z’n beste vriend, want voordat ze de cel in moesten vanwege de fietsdiefstal, mochten ze, geboeid en wel, toch nog hun bezoek aan de Roadrunners afleggen.
Op inmiddels vertrouwde wijze zette Sint een aantal Roadrunners, welke het hoofd iets te ver boven het maaiveld uit hadden gestoken, op ludieke wijze weer met beide benen op de grond.
Voor eenieder toverde zijn zwarte handlanger als troost een presentje uit de zak. Toen we dachten alles gehad te hebben zag ineens iemand de blonde wapperende haren van Bob Hermens, bleek dattie ons nie kon vinden………Op werkelijk onnavolgbare wijze gaf hij vervolgens een samenvatting van het afgelopen loophalfjaar. Je zou haast vergeten dat Sinterklaas en Piet er ook nog waren. ‘Geboeid’ luisterend lieten ze echter Bob z’n gang maar gang, want de uitsmijter verzorgden ze uiteindelijk zelf wel. In de zak zat namelijk voor iedereen nog een CeeDeerommetje met liefst 500 foto’s van de jubileumloop. Echt SUPER!
Het ‘dank je wel Sinterklaasje’ klonk dan ook volop. Sinterklaasloop 2003, alweer zo’n onvergetelijke echte Roadrunnersavond!

Klik hier voor de foto's.