Mijn eerste halve MARATHON.

O, wat ben ik trots dat het me gelukt is.
Met dank aan mijn Supporters.
Ik heb er hard voor getraind. In september ben ik begonnen met Jeannette Lugt in Ter Heijde. Iedere Zaterdag middag duintje op duintje af stukje strand en nog meer van die grapjes. We kwamen altijd te moe thuis. Maar het was wel gezellig en onze trainer Manus wist ons goed te motiveren.

Na ter heijde loop ben ik met Johan naar Olympus gegaan.
In de krant had ik gelezen als je de 10 km kan lopen in 1 uur dan kon je je inschrijven voor de halve marathon. Vorig jaar in Naaldwijk had ik 10km in 1 uur gelopen. Dit is mijn kans!!!! Johan en ik hebben ons ingeschreven.

De eerste les werd alles geselecteerd op niveau. Ik liep gelijk bij de laatste groep, achteraan met nog twee mannen. Kom Anneke Starrenburg naar ons toe, 'ik zie dat jullie achteraan lopen en dat is niet leuk voor jullie en voor de groep GA maar terug naar sporthal je bent te zwak'. Nou ja, mochten we niet eens onze eerste les afmaken.

IK kwam helemaal gefrustreerd thuis.
Als ik er aan terug denk ben ik nog boos.
Toen dacht ik te zwak. Ik ga het toch proberen. Ik ben naar de 10 km training gegaan samen met Johan. Mijn training zag er ongeveer zo uit, ’s Maandag bij Sjaak onze superman, Donderdags 9km met de buurvrouwtjes, Zaterdags bij Olympus de training voor de 10 km. Dus niet die van de halve marathon. Weetje nog!
‘daar ben ik te zwak voor’.

Gretha hoorde van Johan mijn grote plan.
Gretha stelde voor om samen een keer 19km te lopen en dat viel niet tegen.
Een week later nog een keer,dat ging al iets zwaarder. Over 10 dagen zou ik het weten of ik sterk genoeg was.
Lennart onze zoon had in ‘de Silo’ het hok verteld ‘mijn moeder ga de halve marathon lopen’ en hij zou me komen inhalen. Kwamen ze vragen aan mij of het echt waar was. Ja het is waar.

De loop.
Gretha kwam vragen of ik het zag zitten. ’Nou Gre of het lukt ik weet het nog niet. Het is zo warm’. Jo! Agaath,ik blijf gewoon bij jou lopen’. ’dat meen je niet’. Zei ik. (een wereld mens onze Gretha).
Ze heeft het hele eind mij opgevrolijkt. Halverwege bij een drink post kreeg ik last van blaas hoe moest die nou worden geleegd. Je raad het al het werd warm langs mijn benen, mijn schoenen liepen vol. Even later werd het er lekker koel zo in die warmte. In ’s Gravenzande kwam Johan bij ons fietsen was gezellig voor Gretha,ik kreunde en zuchtte alleen maar. Bij de laatste drinkpost even mijn kuiten oprekken.

Nu nog 5km,moet lukken,’Meid Agaath nog een klein stukkie’die Gretje.Ongeveer 3km voor de Finish vroeg ik aan Gre’mag ik nu een stukje wandelen’ NEE Agaath het is een hardloop wedstrijd en geen wandel vereniging’.Zou Lennart echt bij de finish staan? Nou dan maar hard sloffen, want dat tempo had ik zo langzamer hand wel. Wat is dan 2km nog lang,je denk dan nog wel het is maar een kinder loopje.Kom ik eindelijk in de buurt van het Wilhelmina plein.

Krijg ik een bos bloemen van mijn beste vriendin in mijn handen gedrukt. Hoor ik iemand heel hard klappen en roepen ‘Moeders’.Ik keek richting ‘Moeders en het klappen’Toen zag ik lennart en dat werd te veel.Ik kreeg z’n raar gevoel in mijn keel.Zeg maar gewoon ‘k ging snikkend en snottebellend,nou ja jankend over de Finish. 2uur en 20 minuten. Gretha ving me op over de streep. Johan nam het over en mijn tranen en mijn snot veegde ik gewoon af in zijn nek.
BEDANKT, MIJN SUPPORTERS.